مقدمه Introduction 

تاریخچه و اصول اولیه: Historical Introduction of Fundamentals:

تاریخچه کوتاه: Brief History

اعتبارنامه مسافرتی
در قرن هجدهم استفاده می شد؛ 
مشتریان در خارج از کشور پول نقد دریافت می کردند؛ 

- یک معرفی نامه توسط بانک گشاینده برای نمایندگی های/کارگزاران خارجی صادر می شد؛

- بانک گشاینده از طریق براتی که توسط کارگزاران/نمایندگیها به عهده اش صادر می شد، مبالغ را پرداخت می نمود؛

- حداکثر مبلغ و سررسید در اعتبارات مسافرتی ازسوی بانک صادرکننده ذکر میشد؛

- بعدها در اواسط قرن نوزدهم اعتبار اسنادی برای پرداخت معاملات تجاری پدیدار شد؛

- اتاق بازرگانی بین الملل به منظور فهم و درک جهانی از اعتبارات اسنادی، مقررات متحدالشکل را در سال 1933 برای اولین بار منتشر نمود؛

- در سال 1993 ، مقررات متحدالشکل مورد تجدیدنظر قرار گرفت و UCP500 نافذ و قابل اجراگردید. به دلیل توسعه تجارت و پیچیدگی های آن اتاق بازرگانی بین الملل اقدام به تجدید نظر مجدد ucp نمود و 600 ucp را تدوین نمود که از جولای 2007 مورد اجرا قرار گرفت. 


 
 اصول اولیه اعتبار اسنادی
اصول اوليه اعتبار اسنادي: Fundamentals to L/C

خریدار Buyer
* متقاضي نيز ناميده مي شود؛
* فرم درخواست گشايش اعتبار رادر بانك گشاينده تكميل مي نمايد؛
* اسناد مورد درخواست و شرايط L/C را مشخص مي نمايد.

* Also called applicant 
*Completes L/C opening application in his bank
* Stipulates docs and terms and conditions
 
بانک گشاينده اعتبار
بانك گشاينده اعتبار: Issuing Bank

* اعتبار غيرقابل برگشت خود را به نفع ذينفع گشايش مي نمايد؛
*متعهد مي گردد درصورت ارائه اسناد خواسته شده و مطابقت با شرايط، پرداخت وجه را انجام دهد.

Issues its irrevocable L/C in favor of beneficiary
Undertakes to pay if docs presented completely
and conditions complied with
 
تعهد غيرقابل برگشت
تعهد غيرقابل برگشت: The irrevocable under taking

* اعتبار اسنادي از كالا، خدمات و ساير ترتيبات مرتبط مستقل است؛
* اعتبار اسنادي تعهد غيرقابل برگشت بانك گشاينده است؛
* حتي اگر خريدار قادر يا مايل به پرداخت نباشد، تعهد بانك گشاينده لازم الاجرا است


بانك ابلاغ كننده

بانك ابلاغ كننده: The Advising Bank

* معمولا" در كشور فروشنده /ذينفع مستقر است؛
* بانك گشاينده اعتبار روابط كارگزاري بانكي دارد؛
* اعتبار را تحت درخواست بانك گشاينده به ذينفع ابلاغ مي نمايد.

Usually located in the seller’s country
Has correspondent banking relationship with issuing bank
Notifies L/C to beneficary under issuing bank’s request
 
بانك تعيين شده در اعتبار
بانك تعيين شده در اعتبارThe Nominated Bank :

* اغلب در كشور فروشنده مستقر مي باشد؛
Is usually located in seller’s country 

* اين بانك مي تواند همان بانك ابلاغ كننده يا تاييد كننده اعتبار باشد؛
May be advising or confirming bank, but not necessarily so

* اين بانك بطور مشخص توسط بانك گشاينده اعتبار مشخص مي شود.
Is specifically nominated by issuing bank

 
روش هاي پرداخت در تجارت بين الملل:

يكي از مهمترين تصميم هايي كه بايستي در يك معامله تجاري اتخاذ گردد اين است كه وجه كالا/ خدمت به چه روشي پرداخت گردد. در عمليات تجاري پرداخت مي تواند با توجه به نوع قرارداد و توافق طرفين به يكي از روش هاي پرداخت متداول در دنيا صورت پذيرد. بديهي است در مذاكره براي انتخاب يكي از روش هاي گفته شده، هريك از طرفين تمايل دارد حاشيه اطمينان بيشتري را براي خود حفظ نمايد. بعنوان مثال خريدار مي خواهد ابتدا كالا /خدمت را تحويل بگيرد و سپس اقدام به پرداخت وجه نمايد. ازطرف ديگر فروشنده ميل دارد قبل از تحويل نهايي كالا پول كالاي خود را بگيرد. 
اين اصطكاك منافع موجب بوجود آمدن مشكلاتي در فرآيند مذاكرات اوليه مي گردد . ولي به هرحال در انتخاب يك روش پرداخت مناسب موارد ذيل بايستي مدنظر باشد:

- وضعيت اعتباري و تجاري خريدار/ واردكننده
- وضعيت اعتباري صادركننده و قابليت او براي تهيه كالا
- توجه به شرايط رقابتي ازسوي خريدار و فروشنده (درمورد قيمت، شرايط اعتباري، تحويل كالا و غيره)
- ماهيت كالا و خدمت موضوع قرارداد تجاري
- مبلغ قرارداد

مقررات و محدوديت هاي ارزي، مقررات گمركي و شرايط سياسي و اقتصادي كشور خريدار و فروشنده 

بعد از مذاكره و مدنظر قرار دادن فاكتورهاي ذكر شده، دو طرف يك روش مناسب را توافق و در قرارداد تجاري خود مي گنجانند. در ادامه بحث 4 روش اصلي در تجارت بين الملل توضيح داده مي شود.
خوانندگان عزیز با توجه به شماره تاپیکها مراحل بعدی را پیگیری نمایند.
 
 
  
پرداخت به صورت پيش پرداخت :
:(Full Advance Payment)

اين روش اغلب در مواردي انتخاب مي گردد كه فروشنده از اعتبار خريدار/ واردكننده مطمئن نبوده (به دليل وضعيت نابسامان اقتصادي يا سياسي) و يا كالاي مورد معامله از بازار و تقاضاي خوبي برخوردار
مي باشد. دراين صورت فروشنده ممكن است تقاضا كند وجه كالاي خود را قبل از تحويل دريافت دارد.
البته اين روش به دليل خطري كه براي خريدار دارد امروزه به ندرت مورد توافق قرار مي گيرد و ليكن در بعضي قراردادها ممكن است بخشي از مبلغ قرارداد (مثلا" 15 درصد) به عنوان
پيش پرداخت توسط خريدار پرداخت گردد.
ممكن است در بعضي مواقع فروشنده منابع مالي لازم را براي تهيه يا ساخت كالاي قرارداد نداشته باشد و تقاضاي استفاده از اين روش را نمايد. در پاره اي از موارد نيز خريداران تمايل به ادامه تجارت با فروشنده خاصي را دارند و بنابراين به منظور تشويق فروشنده به اين امر، خريدار اين روش را قبول مي كند.
 
حساب باز (Open Account): 

در اين روش فروشنده از اعتبار خريدار خود مطمئن بوده و توافق مي نمايد پس از تحويل كالا وجه آن را دريافت نمايد. مثلا" ممكن است توافق شود 30 روز بعد از حمل و يا تحويل كالا، وجه توسط خريدار پرداخت شود. اسناد و كالا مستقيما" براي خريدار ارسال مي شود تا بتواند كالا را در اختيار بگيرد. طبيعي است كه هيچگونه براتي (بطور معمول) همراه اسناد ارسال نميشود و همين موضوع تفاوت بين حساب باز و بروات وصولي مي باشد. ملاحظه مي شود در اين روش حاشيه اطمينان براي فروشنده اساسا" ازطريق شناخت كامل خريدار مي تواند حاصل گردد و ازنظر اسنادي هيچگونه حاشيه امنيتي ندارد و ممكن است نتواند پول خود را دريافت دارد. استفاده از چك و حواله بانكي از ابزارهايي هستند كه براي انتقال وجه در اين روش مورد استفاده قرار مي گيرند. حساب باز معمولا" بين خريداران و فروشندگاني اعمال مي شود كه يكديگر را شناخته و درجه اعتباري يكديگر را قبول دارند. تجار در اروپاي غربي و ايالت متحده اغلب از اين روش استفاده
مي كنند. 
مطلب ديگر اينكه بانكها در اين روش فقط مسئوليت انتقال وجه را دارند و نقش ديگري ايفا نمي كنند.
 
 
 بروات وصولي (Documentary Collection): 

در اين روش فروشنده تمامي اسناد حمل به اضافه يك برات (اغلب اوقات) به بانك خود ارايه مي دهد و به همراه اسناد نحوه ارسال و تحويل اسناد به خريدار را در «دستور وصول» خود ذكر مي كند و بانك او نيز اسناد را براي يك بانك در كشور خريدار (معمولا" شعبه همان بانك يا بانكي كه روابط كارگزاري دارد) ارسال مي نمايد. اسناد مي تواند بنا به «دستور وصول» به دو صورت در اختيار خريدار قرار گيرد:

1- تحويل اسناد درمقابل پرداخت Delivery Against Payment 
2- تحويل اسناد در مقابل قبولي پرداخت در آينده Delivery Against Acceptance
 
بروات وصولی
در مـواردي ممکن است اسناد مستقيما“براي خريـدار ارسـال گــردد و صرفـا" اسناد مالـي ( مانند برات ) براي بانک فرستاده شود. اين روش در بانکداري بين الملل Clean Collection خوانـده مي شـود .
ملاحظه مي شود در اينگونه موارد ترخيص کالا منوط به تحويل اسناد توسط بانک به خريدار نمي باشد و واردکننده مي تواند مستقيما“ نسبت به انجام امور گمرکي و ترخيص کالا اقدام نمايد . 

در بروات وصولي ملاحظه مي شود حاشيه اطمينان فروشنده كمي بيشتر از حساب باز مي باشد و ليكن هنوزهم خطر عدم قبول اسناد و تاييد كالا ازطرف خريدار وجوددارد. هزينـه اين روش پرداخت درمقايسه با اعتبار اسنادي كمتر اسـت و بانكهـا فقط اسناد را كاناليزه و هدايت ميكنند اما هيچ تعهد پرداختي براي خود ايجاد نمي نمايند.
مقــررات بين المللـي حاكم بر بروات وصولي درنشريه 522 اتاق بازرگاني بين المللي آمده است.
(ICC Uniform rules for collections)
 
  
 
 اعتبارات اسنادی (Letter Of Credit)
روشهای پرداخت در تجارت بین الملل: روش اعتبارات اسنادی (Letter Of Credit) :

یکی از متداولترین و مطمئن ترین روش های پرداخت در تجارت جهانی، اعتبار اسنادی می باشد ( L/C ). 
در واقع اعتبار اسنادی منافع هریک از طرفین یک قرارداد را محفوظ نگه داشته و حاشیه اطمینان مناسب درخصوص تحویل کالا و پرداخت وجه ایجاد می نماید. مشاهده نمودار زیر نشان می دهد که درجه حاشیه اطمینان برای خریدار و فروشنده در هریک از روش های تعریف شده تا چه میزان می باشد:
 
 اعتبار اسنادی برگشت ناپذیر:

اعتبار اسنادی (LC) تعهد غیرقابل برگشت مکتوب بانک گشاینده اعتبار به صادرکننده است که درقبال ارایه اسناد مطابق با شرایط اعتبار در محدوده زمانی تعریف شده در LC مبلغ توافق شده در اعتبار اسنادی را به فروشنده پرداخت نماید؛

اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت (Irrevocable L/C ) اعتباری است که با توافق طرفین L/C یعنی بانک گشاینده ، ذینفع (فروشنده) و بانک تایید کننده (چنانچه در اعتبار وجود داشته باشد) می تواند ابطال یا اصلاح شود. اعتبار اسنادی قابل برگشت (revocable L/C ) در UCP600 کاملا“ حذف شده و اعتبار اسنادی صرفا“ می تواند غیرقابل برگشت باشد . در اعتبار قابل برگشت این امکان وجود داشت که در هر زمانی L/C توسط خریدار
ارائه و کنترل اسناد :
اسناد قابل ارایه تحت اعتبارات اسنادی را نمی توان برای تمام اعتبارات یكسان به شمار آورد. در هر اعتبار اسنادی بنا به شرایط توافق شده مانند نوع كالا، مقصد حمل، وسیله حمل و ترتیبات بیمه كالا ممكن است اسناد متنوع و متفاوتی وجود داشته باشد . درعین حال باید توجه داشت كه پاره ای از موارد در ارائه، كنترل و تنظیم اسناد ازسوی طرفین L/C بایستی رعایت شود كه به تعدادی اشاره می شود:

 * اسناد ارایه شده تحت اعتبار می بایستی مطابق با شرایط اعتبار باشد (Compliant DOCS). این انطباق هم از نظر محتوی اسناد و هم از جهت تعداد خواسته شده بایستی قابل قبول باشد. بهرحال می توان گفت كه شاید حدود 50 درصد اسناد ارایه شده تحت اعتبارات اسنادی دارای مغایرتهای ریز و درشت می باشد كه روند كلی پرداخت اعتبارات اسنادی را با مشكل مواجه می نماید. 


 *نكته ای كه باید مورد توجه قرار گیرد این است كه طبق زیرماده (a) ماده 14مقررات متحدالشکل اعتبارات اسنادی شماره 600 (UCP600) بانكها بایستی اسنادی را كه ازنظر شکل ظاهر (On Their Face) مطابق با شرایط L/C هستند قبول نموده و وجه آن را پرداخت نمایند. شاید همین امر باعث شود كه در برخی موارد ارایه اسناد ساختگی و جعلی ازسوی بعضی فروشندگان صوری باعث ایجاد خسارات مالی سنگین برای خریدار یا بانکاو گردد. بهرحال مقررات متحدالشكل اعتبار اسنادی (UCP 600) صریحا" اعلام نموده كه بانكها فقط با شكل ظاهری اسناد سروكار دارند.

 * بانكهـا بایستـی توجه داشته باشند كه محتوی اسناد ازلحاظ یكسان بودن بطور دقیق چک و کنترل شود. مواردی نظیر وزن كالا، توصیف كالا، مبلغ اسناد و نام وسیله حمل درصورت قید شدن در اسناد مختلف بایستی یكسان بوده (Consistent) تا مغایرتی محسوب نگردد.
 
ارائه و کنترل اسناد
یكی از موارد پر اهمیت در ارائه اسناد اعتبار این است كه طبق مقررات متحدالشكل ، اسناد بایستی حداكثر طی 21 روز پس از تاریخ حمل كالا و در محدوده سررسید L/C به بانکارایه شود، مگر اینكه در L/C زمان كمتر یا بیشتری توافق شده باشد. چنانچه اسناد در بیش از 21 روز پس از تاریخ حمل كالا به بانکارایه شود، این اسناد كهنه تلقی شده (Stale) و قابل قبول برای پرداخت وجه كالا نمی باشد.


پس ازاینکه اسناد توسط ذینفع به بانک تعیین شده در اعتبار ، بانک تاییدکننده یا گشاینده اعتبار تحویل می شود ، بانک مزبور 5 روز کاری بعد از تاریخ تحویل اسناد فرصت دارد نسبت به احراز و تعیین مطابق بودن اسناد با شرایط L/C اقدام نماید .


 چنانچه شرح کالا یا خدمت در سایر اسناد ، بجز سیاهه تجاری ، عنوان شود ، متن آن بطور کلی نبایستی با چیزی که در اعتبار خواسته شده ، مغایرت داشته باشد . بعنوان مثال ممکن است شرح کالا در لیست بسته بندی یا سایر اسناد درج شود که در اینصورت تطابق نکته به نکته با متن درخواست شده در L/C لازم نیست و لیکن در سیاهه تجاری شرح کالا باید کاملا“ مطابق با شرایط L/C باشد .


در بعضی موارد ممکن است در اعتبار سندی خواسته شده امـا ذکـر نشده که سند توسط چه کسی صادر می شود یا محتـوا و اطلاعـات آن چه باشد (البته در مورد اسنادی به جز اسناد حمل،سند بیمه یا سیاهه تجاری) ، در چنین شرایطی اگر سند ارائه شده به بانک و اطلاعات آن با سایر اسناد در مغایرت نباشد ، بانکها اینگونه اسناد را به همان شکل می پذیرند .
اسنادی که در اعتبار خواسته نشده و لیکن به بانک ارائه می شود می تواند توسط بانک به ارائه کننده آن عودت شود .
 اگر در اعتبار شرطی وجود داشته باشد که برای احراز آن شرط سندی خواسته نشده باشد ، بانکها چنین شرطی را در اعتبار مورد اغماض قرار می دهند .
 تاریخ اسناد ارائه شده می تواند قبل از تاریخ گشایش L/C باشد اما نمی تواند بعد از تاریخ ارائه اسناد به بانک باشد.
 
ارائه و کنترل اسناد
اگر در اسناد آدرس ذینفع یا خـریدار وجود داشته باشد ، لازم نیسـت این آدرس ها باآدرسهایی که در اعتباریا سایر اسناد خواسته شده آمده است ، یکسان باشد ( مشروط به اینکه آدرس در محـدوده جغرافیایی کشـور ذینفـع باشد ) . جزئیات تماس ( تلفکس ، تلفن ، نامـه الکترونیکــی و غیـره ) ‌که جزء آدرس ذینفع یا خریدار آمده مورد اغماض قرار می گیرد ، ‌امـا چنانچه جزئیات تمـاس و آدرس خریـداربه عنوان بخشـی از جزئیـات تحویل گیـرنـده کالا Consignee)) یا شخص ثالث ذینفع کالا ( notify party )در اسناد حمل باشــد ، این جزئیات باید مطابق آن چیزی باشد که در اعتبار خواسته شده است.


ارسال کننده کالا که نام آن در هر سنـدی ممکن اسـت ذکـر شــود لازم نیست که همان ذینفع اعتبار باشد .


سندحمل می تواند توسط هرمرجعی بجز حمل کننده ، صاحب کشتی ، کاپیتان کشتی یا اجاره کننده صـادر شود مشروط به اینکه مفاد مواد 19 ، 20 ، 21، 22 ، 23 و 24 رعایت گردد .
 
 
 
تعدادی از اسناد مهم در L/C : 

به منظور آشنایی با اسناد L/C بطور مختصـر تعـداد محـدودی از آنهـا موردبحث قرار می گیرد:

 سیاهه تجاری (Commercial Invoice):ماده18
یكی از اسناد مهم در هر قرارداد تجاری اعم از كالا و یا خدمات می باشد.
این سند باید نشان دهد كه توسط ذینفع صادر شده و به نام متقاضی (خریدار) باشد. بطور معمول لازم نیست این سند امضا داشته باشد مگر اینكه در اعتبار لزوم داشتن امضا قید و پذیرفته شده باشد. مبلغ درج شده در سیاهه بایستی از مبلغ اعتبار بیشتر نباشد، درغیراینصورت بانکاز قبول سرباز می زند. توصیف (تعریف) كالا در این سند از اقلام مهمی است كه به آن توجه خاص شده است و اساس بسیاری از مغایرتها می باشد.

لیست بسته بندی (Packing List):

همانطوریکه از اسم آن می توان دریافت، این لیست درخصوص نحوه بسته بندی و تعداد بسته های کالا برای حمل اطلاعات ارائه می دهد. بدیهی است نوع حمل کالا به صورت دریایی، زمینی، هوایی و یا ترن شکل های خاصی از بسته بندی را می طلبد، لذا این سند درمورد کانتینرها، جعبه ها و سایر ابزارهای بسته بندی و مشخصات آنها صحبت می کند. البته درمورد مبلغ کالا در این سند ذکری به میان نمی آید. بسته به نوع کالا لیست بسته بندی ممکن است در چندین صفحه تنظیم شود. این سند در زمان تحویل و ترخیص کالا از گمرک بسیار مهم است و کمک به تشخیص کالای موردنظر در بین سایر کالاها می نماید.


 بارنامه دریایی (Ocean Bill Of Landing):  ماده20

این سند از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است زیرا نشان دهنده مالکیت کالا است و میتواند به اشخاص ثالث منتقل شود بطوریکه هرکسی که یک بارنامه قابل معامله دراختیار داشته باشد می تواند کالا را دراختیار بگیرد.
این سند همچنین نشان دهنده دریافت کالا و دال بر این است که حمل کننده، کالا را دراختیار گرفته تا آن را حمل کند.
این سند توسط کاپیتان کشتی، حمل کننده یا نماینده او امضاء می شود و خود نشان دهنده قرارداد حمل نیز می باشد. معمولا" بارنامه ای درخواست می شود که نشان دهد کالا در کشتی گذاشته شده و به حمل کننده تحویل شده است (Shipped On Board B/L). در بارنامه مبلغ کالا ذکر نمی شود.
این بارنامه توسط حمل کننده یا ازطرف او صادر می شود و در اعتبارات اسنادی معمولا" این بارنامه ها به نام بانک گشاینده یا بانک تعیین شده در اعتبار صادر و سپس به نام خریدار ظهرنویسی می شود. این بارنامه معمولا" برای کنترل کالا سه مشخصه بارز دارد: 

الف- بارنامه بایستی نشان دهد کالا سوار کشتی شده، 
ب- بارنامه بایستی کل مسیر سفر دریایی را پوشش دهد 
پ- تمام نسخ اصل بارنامه بایستی تحویل شود.
 

راهنامه دریایی (Non-Negotiable Sea Waybill): ماده21 
این راهنامه غیرقابل معامله است و مستقیما" به نام خریدار/متقاضی صادر می شود و به همین دلیل به آن بارنامه مستقیم نیز می گویند. 
همانطوریکه می دانیم، بارنامه های قابل معامله برای سفرهای بلند و طولانی مناسب بوده زیرا تا زمانیکه کالا به کشور مقصد برسد اسناد نیز به بانک گشاینده اعتبار رسیده و کالا با ارائه بارنامه ترخیص می گردد ولی در سفرهای دریایی کوتاه، کالا خیلی سریع به مقصد میرسد اما اسناد طی مراحل اداری بایستی ارسال شود و بنابراین به دلیل تاخیر در ترخیص کالا هزینه های بندری و دموراژ پیش می آید. در چنین شرایطی استفاده از راهنامه غیرقابل معامله که طی آن کالا فقط به گیرنده/صاحب کالا (Consignee) تحویل میگردد راه حل مناسبی است.
برخی کالاها در طی سفر دریایی ممکن است به فروش برسند که دراینصورت بارنامه قابل معامله نیاز باشد اما در مواردیکه کالا صرفا" توسط فروشنده به خریدار نهایی فروخته می شود راهنامه دریایی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
 
 
  
بارنامه چارتر (Charter Party Bill Of Ladin):  ماده22 

در این روش صاحب کشتی می تواند حمل کننده کالا نیز باشد ولی درغیراینصورت حمل کننده واقعی ،کشتی را جهت حمل کالا اجاره می نماید.
قرارداد اجاره کشتی می تواند برای یک دوره زمانی مشخص یا فقط برای یک سفر دریایی منعقد گردد. متعاقب اجاره کشتی، حمل کننده اقدام به انعقاد قرارداد حمل با ارسال کنندگان کالا نموده و بارنامه صادر می نماید. 
یک اشکال عمده درمورد بارنامه های چارتر این است که حقوق بارنامه ای نسبت به حقوق صاحب کشتی در درجه دوم اهمیت (ازنظر قانونی) قرار دارد، بدین معنی که چنانچه مثلا" اگر اجاره کننده کشتی به صاحب کشتی پرداختی را انجام ندهد، صاحب کشتی برای جبران خسارات خود می تواند کالا را بفروشد. به همین دلیل بانکها نمی توانند از مفاد حتی متداولترین بارنامه های چارتر اطلاعات صحیح و دقیقی داشته باشند و اساسا" بارنامه چارتر پارتی در مقررات متحدالشکل اعتبارات غیرقابل قبول است، مگراینکه در اعتبار پذیرفته شده باشد و حتی در آن صورت هم بانکها قراردادهای چارتر را بررسی نمی کنند.
این بارنامه می تواند توسط کاپیتان کشتی ،صاحب کشتی یا اجاره کننده کشتی امضا شود. نمایندگان این افراد هم میتوانند از سوی آنان بارنامه را امضا کنند.
نكته مهم درمورد بارنامه هاي چارتر اين است كه در اين بارنامه ها ، نــام حمل كننده (Carrier) ميتواند درج نشود، درحاليكه در انواع ديگـر بارنامه ها نام حمل كننده حتما“ بايستي درج شده باشد تا مورد قبول بانك معامله كننده اسناد واقع گردد.
اين بارنامه مي تواند توسط ناخدا ، صاحب کشتي و يا اجاره کننده کشتي امضاء شود . در ضمن اين بارنامه مي تواند توسط نمايندگان هر يک از اين افراد نيز امضاء شود (‌ البته نام نماينده و اينکه از طرف چه کسـي امضـاء مي کند نيز بايستي در بارنامه ذکر شود ) .


بارنامه حمل مرکب ٰ(Multimodal Transport Doc)

ارسال کننده کالا طی یک قرارداد منفرد حمل کالای خود را به حمل کننده
 (MTO=Multimodal Transport Operator)
می سپارد و بدین ترتیب نیازی به انعقاد قراردادهای مختلف برای حمل مرکب ندارد. بعد از اینکه MTO قرارداد خود را با ارسال کننده کالا منعقد می نماید، نسبت به انعقاد قرارداد با هریک از حمل کنندگان (زمینی- دریایی و غیره) اقدام می نماید و به همین جهت MTO لزوما" از وسایل حمل خودش برای حمل کالا استفاده نمی نماید و لذا آن را حمل کننده قراردادی نیز می نامند (درمقایسه با حمل کننده واقعی)

از آنجائیکه MTO بطور مستمر با حمل کنندگان، انبارداران، تخلیه کنندگان کالا و عاملان مختلف دیگر سروکار دارند پروسه حمل کالا می تواند سریعتر صورت پذیرد و حتی به دلیل رقابتی بودن فعالیت عاملان حمل مرکب (MTO) در بازار، هزینه این امور کاهش یافته و ارسال کنندگان کالا نیز منتفع می شوند زیرا دراین صورت دیگر مجبور نیستید خود تمام مراحل را کنترل نمایند و MTO تمام امور را انجام می دهد. 
در این بارنامه بایستی نام حمل کننده ذکر شده باشد این بارنامه سند حملی است که حداقل حمل توسط دو وسیله را پوشش و توسط حمل کننده یا نماینده او و یا ناخدا یا نماینده او امضاء شده باشد .
 
سند حمل هوایی (Air Transport Document): ماده23 

سند حمل هوایی یا راهنمامه هوایی موید حمل کالا با هواپیما می باشد و قاعدتا“ توسط حمل کننده یا نماینده مجاز او صادر می شود. اطلاعات این سند نشان دهنده دریافت کالا ازسوی حمل کننده و سایر جزئیات حمل هوایی می باشد.
این سند قابل معامله نیست و کنترل کالا تا محل تحویل به عهده ارسال کننده کالا و حمل کننده می باشد.
درمواردیکه بانک گشایش کننده اعتبار بخواهد کنترل بر کالا داشته باشد بایستی طوری هماهنگی نماید که نسخه مربوط به ارسال کننده کالا (Consignor) را به همراه اسناد دریافت دارد. بدین ترتیب ارسال کننده کالا امکان تغییر دادن مقصد کالا یا دریافت کننده کالا (Consignee) را از دست خواهد داد.
بهرحال حمل کننده کالا را به دریافت کننده کالا که در سند مشخص شده تحویل میدهد و در صورتیکه سند در دسترس نباشد، کالا در قبال یک «تضمین بانکی» یا «دستور تحویل کالا» ارایه می شود.

سند حمل جاده اي: 
Road, Rail or Inland Waterway Transport Document

 اين نوع اسناد حمل نيز غير قابل معامله و در واقع سه مطلب را نشان مي دهند: 

الف) كالا توسط حمل كننده دريافت شده؛ 
ب) آدرس گيرنده كالا (Consignee) ؛
ج) نام حمل کننده و امضاي سندتوسط حمل کننده يانماينده او ؛
به اسناد حمل جاده اي ( CMR ( Convention Merchandises Routiers نيز اطلاق مي شود. كنترل بر كالا دراختيار حمل كننده و تحويل آن به دريافت كننده كالا به آدرس درج شده در سند مي باشد.
 
 پيك و رسيد پستي : 
ماده25 ( of Certificate of Posting ‍Courier and Post Receipts):

اين سند فقط نشان دهنده اين است كه كالا ازسوي پيك يا اداره پست دريافت شده و آدرس گيرنده كالا را نيز در خود دارد. اين اسناد قابل معامله نبوده و كنترل بر كالا در اختيار حمل كننده و تحويل كالا فقط به آدرس مشخص شده در سند صورت مي پذيرد.

اين سند نشان دهنده موارد ذيل مي باشد :
الف) نام شرکت پست تحويل گيرنده کالا ؛
ب ) امضاء يا ممهور توسط شرکت پست مستقر در مبدا حمل کالا طبق اعتبار ؛
ج ) اشاره به تاريخ تحويل يا دريافت کالا ( اين تاريخ در واقع حمل کالا محسوب مي شود ) ؛

  
نكات مهم درباره اسناد حمل:
درتمام اسناد حمل فضايي براي نام ارسال كننده و دريافت كننده كالا وجود دارد
(Consignor and Consignee)؛ 
در اعتبارات اسنادي ارسال كننده كالا معمولا" فروشنده است اما لزوما" هميشه اينطور نيست و بنابراين در اسناد هر كسي به عنوان ارسال كننده كالا معرفي شود براي بانك قابل قبول است مگر اينكه اعتبار مشخصا" تعيين كرده باشد؛ 
اگر بارنامه «به دستور» (To Order) يا « به دستور ارسال کننده کالا » (TO Order of Shipper) صادر شده باشد، در واقع بانک گشاينده و خريدار ريسک بزرگي را متقبل مي شوند زيرا که در چنين حالتي کالا همچنان در کنترل و اختيار ارسال کننده کالا مي باشد و مي تواند به هر کس ديگري منتقل نمايد .
چنانچه بعد از To Order بلافاصله عبارت Blank endorsed در شرايط L/C درج شـود ، ايـن خطـر از بيـن مي رود و ارسال کننده کالا خلع يد مي شود .
بهترين شکل براي بانک گشاينده اين است که عبارت را به صورت To the order of Issuing bank در اعتبار شرط نمايد . اسناد حملي كه قابل معامله نيستندبه شكل «به دستور» (To Order) صادر نمي شوند ؛

صادر کننده سند حمل مي تواند فردي به غير از حمل کننده ، ناخدا ، صاحب کشتي يا اجاره کننده کشتي باشد ، مشروط به اينکه الزامات ماده ناظر بر آن سند در UCP رعايت شده باشد ؛

در بارنامه « حمل دربست » ( Chapter Party B/L) اجاره کننده هم مجاز به امضاء بارنامه مي باشد ؛

در راهنامه هوايي ( AWB ) تاريخ مندرج در Flight Stamp ، تاريخ حمل تلقي مي شود ؛
 

گواهي مبدا (Certificate Of Origin) :

اين سند كه اغلب توسط اتاق بازرگاني محل و يا مرجع ديگري كه در L/C تعيين شده صادر مي گردد نشان مي دهد كه كالا ساخت كدام كشور است و بايستي با كشور مورد توافق در L/C همخواني داشته باشد. 
فلسفه وجودي گواهي مبداء در اسناد L/C اين است كه تقاضا و درخواست مقررات كشور واردكننده را پوشش دهد و در برخي موارد ممكن است باعث پرداخت تعرفه كمتري از سوي واردكننده به مقامات گمركي كشور گردد .
مغايرتهاي احتمالي :

ساخت کشور در سند متفاوت باشد ؛ 
مرجع صادرکننده سند با L/C متفاوت باشد ؛
سند طبق درخواست L/C ال سی ، Legalized نشده است ؛
اطلاعات سند با اسناد ديگر يکنواخت نباشد ؛

نکتـــه مهــم اينکه قسمت مربوط به اطلاعات دريافت کننده کالا ( Consignee ) در گواهي مبدا بايستي مطابق با اطلاعات دريافت کننده کالا در سند حمل باشد . اما اگر در اعتبار مقرر شده باشد که سند حمل با درج عبارات
“ To Order ” 
” To the Order of Shipper “ ،
”To Order of the Issuing bank“ 
يا ”Consigned to the Issuing bank “ 
صادر شود ، مندرجات گواهي مبداء مي تواند خريدار يا هر مرجعي که در اعتبار ذکر شده را به عنوان دريافت کننده کالا ( Consignee) معرفي نمايد .
گواهي مبداء بايستي توسط مرجعي صادر شود که در اعتبار خواسته شده است . اگر در اعتبار خواسته شده باشد که گواهي مبداء توسط ذينفع ، صادر کننده يا سازنده کالا صادر شود ، گواهي مبدايي که توسط اتاق بازرگاني صادر شده باشد قابل قبول است مشروط به اينکه مشخصا“ نام هر يک از سه مرجع گفته شده را ( بنا به مورد ) در خود داشته باشد .
 
  
بيمه نامه (Insurance Certificate): ماده28 

بيمه نامه نيز يكي از اسناد مهم در اعتبارات اسنادي تلقي مي گردد چرا كه درصورت خسارت كالا در طول مدت حمل دريايي، زميني يا هوايي پرداخت خسارت ازطرف بيمه گر ارزيابي و پرداخت مي گردد. برخي از بيمه نامه ها تمامي ريسك هاي قابل تصور در تجارت را پوشش مي دهند. به اين نوع بيمه نامه ها، سند بيمه تمام ريسك مي گويندAll Risks Insurance Cover) .
حتي اگر بيمه نامه تمام ريسک باشد ممکن است بعضي از ريسک ها پوشش داده نشود که در صورت اصرار به پوشش حتما“ بايستي در اعتبار مشخصا“ ذکر شود .
در بيمه نامه ها معمولا" مواردي مانند: مبلغ بيمه ، نام بيمه گر، بيمه گذار، تاريخ صدور بيمه نامه، تاريخ اعتبار، ريسك هاي قابل پوشش، توصيف كالا، ارز بيمه و تعداد نسخ اصل بيمه نامه ذكر ميشود.
توجه به درج نکات ذيل در بيمه نامه ها اهميت فراواني دارد :

سند بيمه بايد نشان دهد که توسط يک شرکت بيمه يا نماينده او صادر و امضاء شده است ؛
اگر درسند بيمه ذکر شده باشد که در بيش از يک نسخه اصل صادر شده ، تمام نسخ اصل بايستي ارائه شود ؛
اعلاميه پوشش (cover notes) به عنوان سندبيمه قابل قبول نيست ؛
تاريخ بيمه نبايد بعد از تاريخ حمل باشد مگر اينکه در سند بيمه ذکر شده باشد موضوع بيمه از تاريخ حمل مؤثر است ؛
ميزان پوشش بايد در بيمه نامه ذکر شده باشد و بايد به ارز اعتبار باشد ؛
اگر ميزان پوشش بيمه اي در سند ذکر نشده باشد ، حداقل پوشش بيمه اي معادل 110 درصد ارزش CIF يا CIP کالا مي باشد ؛
در سند بيمه بايد ذکر شود که خطرات حداقل از زمان و محل در اختيار گرفتن و يا حمل کالا شروع و تا محل تخليه يا مقصد نهايي ادامه دارد ؛
تمام ريسک هايي که بايد پوشش داشته باشند بايستي در اعتبار مشخص شود . حتي پوشش بيمه اي تمام ريسک ، ( All Risks ) نيز ممکن است تمام خطرات را پوشش ندهد و بعضي از آنها را مستثني نمايد ؛
در CIP و CIF بيمه قابل اتصال مفيد است ؛
هر ريسک اضافي بايد بطور واضح پوشش داده شود ؛
در بيمه نامه تمام ريسک ( Clause A) خطرات دزدي ، دله دزدي ، عدم تحويل و تحويل ناقص ، پوشش داده مي شود که به TPND هم اطلاق مي گردد ؛
 
مغايرت در اسناد L/C اصل و کپي اسناد  : مواد 16 و 17

احتمال وجود مغايرت در اسناد L/C هميشه بايستي براي ذينفع جدي تلقي شده و سعي شود حتي الامكان از ارايه اسناد داراي مغايرت احتراز شود. از آنجاييكه بانكها صرفا" با اسناد سروكار دارند، لذا تنها راه احراز انجام تعهدات فروشنده ازطريق كنترل اسناد اعتبار براساس استانداردهاي مقررات متحدالشكل صورت مي پذيرد.
مغايرت در اسناد ممكن است ازنظر تعداد خواسته شده با محتوي اسناد موردنظر بوجود آيد كه البته ذينفع مي بايستي در تهيه و تنظيم اسناد براساس شرايط L/C دقت لازم را داشته باشد تا به محض ارايه اسناد بتواند وجه اسناد را بدون فوت وقت دريافت دارد. 
از سويي ديگر بانکها در قبال ارائه اصل اسناد مجاز به پرداخت هستند مگر اينکه پذيرش کپي اسناد در اعتبار اسنادي تصريح و مجاز شده باشد .
البته در ماده 17 (a) مقررات متحدالشکل شماره 600 تصريح شده است که يک نسخه اصل هر سندي که در اعتبار خواسته شده بايستي به بانک تحويل شود .
 
چنانچه اسناد ارائه شده داراي مغايرت باشد ، روشهايي در مقررات و عرف بانکي مورد استفاده قرار مي گيرد که ذيلا“ به شرح مختصر آنها مي پردازيم :

 اصلاح اسناد:
اسناد مي تواند از سوي بانک معامله کننده به فروشنده برگشت داده شود تا اصلاح گردد. نكته مهم در اين خصوص اين است كه اصلاحات بايستي در مدت سررسيد (Validity) اعتبار صورت پذيرد تا تحويل اسناد به بعد از سررسيد موكول نگردد.
چنانچه بانک تعيين شده در اعتبار ، بانک تاييد کننده يا گشاينده تشخيص دهد که اسناد مطابق شرايط L/C نيست ، اين بانک مي تواند از معامله و پرداخت وجه اسناد خودداري کند . بديهي است در چنين وضعيتي بانک مورد نظر بايستي موضوع را به ارائه دهنده اسناد ( معمولا“ ذينفع )‌ ابلاغ و اعلام نمايد . مدت کنترل اسناد و ابلاغ به ذينفع نبايد از 5 روز کاري پس از تاريخ تحويل اسناد بيشتر شود .
 
  
 اجازه براي پرداخت:
بانك كنترل كننده اسناد (معمولا" بانك تعيين شده در اعتبار/معامله كننده اسناد) در صورت مشاهده مغايرت در اسناد مي تواند با بانك گشاينده هماهنگي بعمل آورده و اجازه پرداخت عليرغم وجود مغايرت را دريافت نمايد.

 پرداخت تحت تعهد فروشنده (Payment Under Indemnity) :
در مواقعي كه مغايرتها كم اهميت باشند، ممكن است بانك معامله كننده اسناد، درمقابل تعهد كتبي فروشنده مبني بر برگشت وجه اسناد درصورتيكه توسط خريدار پذيرفته نشود ، پول را پرداخت نمايد. به هرحال اتخاذ اين تصميم از سوي بانك بستگي به وضعيت اعتباري فروشنده و ماهيت مغايرتها دارد و فروشنده بايستي اين آمادگي را داشته باشد كه درصورت عدم پذيرش اسناد وجه را مسترد نمايد.
 
پرداخت تحت تعهد غيرمكتوب (Payment Under Reserve):

اين روش نيز مانند روش بند 7-3 مي باشد با اين تفاوت كه در اين قالب هيچگونه تعهد مكتوبي از فروشنده بابت برگشت وجه اسناد درصورت عدم پذيرش اسناد توسط خريدار، اخذ نمي گردد. البته چنانچه اسناد مورد قبول واقع نگردد و پول برگشت شود، بانك بابت مدت زماني كه پول دراختيار فروشنده قرار داشته بهره اي را دريافت مي دارد.

 ارسال اسناد به صورت وصولي : (Documents On Collection Basis) 

اسناد داراي مغايرت ممكن است به صورت وصولي (Collection) براي بانك گشاينده اعتبار ارسال شده و تذكر داده شود كه اسناد فقط درمقابل پرداخت/دستور پرداخت به خريدار واگذار شود. بدترين شكل براي ذينفع اين است كه خريدار اسناد را قبول نكند و اسناد را برگرداند.
 
  
در بعضي مواقع اين امكان وجود دارد كه خريدار كالاي قرارداد را نخواهد و وجود مغايرت در اسناد بهانه اي براي او ايجاد نمايد و بدين ترتيب فروشنده در گردابي از مشكلات گرفتار شود. اما در شرايط طبيعي، خريدار براي ترخيص كالاي خود به اسناد نياز دارد و دراغلب موارد اسناد مورد پذيرش وي قرار مي گيرد.

ب ) بطور معمول بانکها در مقابل دريافت اصل اسناد خواسته شده در L/C پرداخت را انجام مي دهند . ماده 17 مقررات متحدالشکل شماره 600 در اين خصوص صحبت کرده که ذيلا“‌به بررسي آن مي پردازيم :

هر سندي که امضاي اصل ، علامت ، مهر يا سربرگ اصل صادر کننده سند را داشته باشد ، از نظر بانکها اصل سند تلقي مي شود مگر اينکه در خود سند گفته شده باشد که سند اصل نيست .

 اگر در L/C ارايه کپي اسناد اجازه داده شده باشد ،‌ ارائه اسناد اصل و کپي مجاز مي باشد .


 اگر مقرر شده باشد  در L/C  که اسناد در دو پارت تحويل شود ،‌حداقل يک نسخه اسناد اصل بايد تحويل بانک شود و بقيه مي تواند کپي باشد ، بجز زمانيکه خود سند دال بر مطلبي خلاف اين موضوع باشد .
 
انواع اعتبار اسنادي براساس نوع پرداخت:
مواد 7 و 8 مقررات UCP600

يكي از مواردي كه براي فروشنده بسيار حائز اهميت مي باشد اين است كه اسناد L/C در كجا بايستي ارائه شود، چه كسي وجه اسناد را پرداخت مي نمايد و كيفيت پرداخت به چه گونه اي است.
در اغلب موارد معامله و پرداخت اسناد به يك بانك محدود مي شود اما پيش مي آيد كه بانكهاي ديگري نيز درگير پروسه پرداخت شوند مانند اعتبارات اسنادي كه معامله اسناد در هر بانكي مي تواند صورت پذيرد
. (Freely-Negotiable L/Cs) 

 
اعتبارات نقدي (Sight L/C /Availability By Payment):

در اين نوع اعتبارت به محض احراز انطباق محتوي اسناد با شرايط L/C، پرداخت توسط بانك مشخص شده در اعتبار(NB) صورت مي پذيرد.
به منظور پرداخت به موقع در اين روش ، بانك پرداخت كننده بايستي مشخصاً بداند كه به چه صورت پوشش صورت مي پذيرد. در بعضي موارد بانك گشاينده نزد بانك پرداخت كننده حساب دارد و در L/C اين اختيار به بانك پرداخت كننده داده شده كه حساب مذكور بدهكار گردد. 
ممكن است در شرايط خاصي يك بانك پوششي براي پرداخت و پوشش درنظر گرفته شده باشد كه در L/C معرفي مي گردد (Reimbursing Bank). چنانچه پس از پرداخت و دریافت اسناد، بانک گشاینده مغایرت های قابل اثبات و محکمی را احراز و اعلام نماید، بانک پرداخت کننده باید پول را به حساب برگرداند.
 
 اعتبار قابل پرداخت تحت قبولي (Acceptance Credits):

همانطوريكه از نام و عنوان اين اعتبار بر مي آيد، پرداخت با قبولي برات مدت دار صورت مي پذيرد. بدين ترتيب به همراه اسناد اعتبار يك قطعه برات مدت دار ازسوي ذينفع به عهده بانك مشخص شده در اعتبار (NB) صادر و ارایه مي گردد. این بانک در صورتی که اعتبار را تایید هم کرده باشد باید این برات را قبولی دهد در غیر اینصورت تعهدی به انجام این کار ندارد.
زمان پرداخت اين برات مي تواند از چند روز تا 180 روز و حتي بيشتر نيز باشد، مشروط براينكه بين تمامي طرفين توافق شده باشد.
بعد از قبولي، برات مي تواند به فروشنده برگشت داده شود، در فايل بانك تا سررسيد بماند و يا اينكه تنزيل شود (Discount) و ليكن معمولا" فروشنده بعد از قبولي تمايل دارد برات را دراختيار او بگذارند، مگر اينكه در اعتبار مانعي وجود داشته باشد (مثلا" اينكه در اعتبار توافق شده باشد برات تا سررسيد نزد بانك بماند).
 
 
 
اعتبار قابل پرداخت تحت معامله اسناد (Negotiation Credits) :

تفاوت اين نوع اعتبار با اعتبارات نقدي و تحت قبولي در اين نكته است كه برات عهده، به بانك گشاينده صادر مي شود. در این نوع اعتبار به بانک NB اجازه داده میشود اسناد یا برات را معامله کند، یعنی وجه اسناد را از منابع خود با حق رجوع (اگر اعتبار را تایید نکرده باشد) پرداخت کند، بدون اینکه از گشاینده پوششی دریافت کرده باشد. البته بانک NB اجبار و تعهدی به انجام این کار ندارد مگر اینکه اعتبار را تایید نیز کرده باشد که در اینصورت پرداخت بدون حق رجوع می باشد.
اگرچه اين نوع اعتبارات مي توانند توسط هر بانكي معامله گردند (Freely-Available L/Cs) و ليكن ممكن است معامله اسناد به يك بانك خاص مانند بانك ابلاغ كننده يا تاييد كننده محدود شود (البته بايد توجه داشت در هر صورت شروط بايستي در L/C قيد شده باشد و بانك معرفي شده باشد). 
اگر بنا باشد اعتباري توسط بانک ابلاغ کننده تاييد نيز گردد ، بطور معمول اينگونه اعتبار اسنادي ديگر نمي تواند توسط هر بانکي معامله شود ( Freely –AvailableL/Cs) .
 
اعتبار يوزانس (Usance Credits ) :

در اين نوع اعتبارات اسنادي ، همراه اسناد يک قطعه برات نيز توسط فروشنده تحويل بانک مي شود . اين برات که به عهده بانک گشاینده یابانک پرداخت کننده صادر می شود، بنا به توافق ، مي تواند قبولي شود. برات قبولي شده بانک مي تواند در بازارهاي مالي قبل از سررسيد تبديل به نقد شود و ابزاري مؤثر براي تامين مالي فعاليتهاي فروشنده باشد. 
البته ناگفته نماند که اعتبار خريدار و بانک تاييد کننده برات به منظور تنزيل برات در موسسات مالي از اهميت زيادي برخوردار است و هر چه اعتبار اين دو مرجع بالاتر باشد تنزيل برات با نرخ پايين تري صورت مي گيرد .مکانیزم اعتبار یوزانس مانند اعتبار قبولی (Acceptance) می باشد .
 
  
اعتبار اسنادی پرداخت موخر
يک نوع اعتبار ديگر به نام اعتبار اسنادي پرداخت مؤخر (Deffered Payment Credits) است که از نظر سررسيد پرداخت مانند اعتبار يوزانس عمل مي کند و ليکن اساسا“ همراه اسناد براتي ارائه نمي شود . 
در چنين اعتباري چنانچه فروشنده تمايل و نياز داشته باشد که وجه اسناد را قبل از سررسيد دريافت کند مي تواند از طريق انتقال عوايد اعتبار ( assignment of proceeds ) اقدام به اين کار نمايد . اين انتقال معمولا” از طريق بانکهايي صورت مي گيرد که امور مربوط به اعتبار را انجام مي دهند .
 
 
انواع خاص اعتبارات اسنادي :

يقينا" پيچيدگي هاي تجارت بين الملل طلب مي كند كه نيازهاي طرفين درگير در قراردادهاي تجاري به نوعي پاسخ داده شود، بنابراين وجود و كاربرد يك ابزار كافي نبوده و ضروري است كه اشكال مختلفي از يك ابزار با عملكردهاي متفاوت وجود داشته باشد. اعتبار اسنادي هم از اين اصل مستثني نبوده و داراي اشكال خاصي است كه ذيلا" به شرح مختصر آن ها مي پردازيم.
اعتبار اسنادی ضمانتی
اعتبار اسنادی عبارت قرمز
اعتبار اسنادی گردان
اعتبار اسنادی گردان بر اساس زمان
اعتبار اسنادی گردان بر اساس مبلغ/ارزش
اعتبار اسنادی قابل انتقال
اعتبار اسنادی اتکایی
 
 
  
اعتبار اسنادي ضمانتي (Stand – By – Letter Of Credit):

اعتبار اسنادي تجاري كه شرح آن گذشت در واقع زماني قابل استفاده و بهره برداري از سوي ذينفع مي باشد كه تعهدات خود را انجام داده و با ارايه اسناد مطالبه وجه كالا/خدمت را دارد، درحاليكه اعتبار اسنادي ضمانتي (SBLC) زماني قابل استفاده است كه متعهد پرداخت به تعهد خود عمل نكرده باشد. دراينصورت ذينفع اين نوع اعتبار ضمانتي با ارايه حداقل اسناد به بانك عدم ايفاي تعهد خريدار را اثبات نموده و مطالبه دريافت وجه كالا/خدمات را مي نمايد. 
همانطوريكه ملاحظه مي شود SBLC بيشتر نقش يك ضمانتنامه را ايفا مي نمايد و به همين دليل اغلب در موارد ذيل مورد استفاده قرار مي گيرد:

بعنوان ضمانت نامه در قراردادهاي حساب باز؛
بجاي ضمانت نامه هاي بانكي در مناقصه ها يا ضمانت نامه حسن انجام كار و؛
ايفاي نقش به عنوان ضمانت دريافت وام از بانكها .
 
 
اسناد قابل ارايه در اعتبارات ضمانتي بسيار محدود بوده و قابل مقايسه با اعتبارات اسنادي تجاري نمي باشد و معمولا" يك اعلاميه امضا شده به همراه بروات ديداري كافي است و بانك براساس همين مطالبه (Claim) پرداخت را انجام مي دهد.
اين اعتبارات تحت چارچوب مقررات متحدالشكل اتاق بازرگاني بين الملل (UCP600) و يا (International Stand by Practices 1998, ICC Publication No.590) ISP98 تنظيم و صادر مي گردد و هريك از مقررات ذكر شده در بالا مي تواند حاكم بر مفاد آن باشد.
 
  
 
 اعتبار اسنادي عبارت قرمز :
(Red Clause Documentary Credits)

اعتبار عبارت قرمز اين امكان را براي ذينفع فراهم مي نمايد كه بتواند قبل از حمل كالا درمقابل ارايه يك رسيد ساده پيش پرداخت دريافت دارد. 
بدين ترتيب ذينفع از اين امتياز برخوردار مي شود كه منابع مالي ارزان كه ممكن است در داخل كشور خودش قابل دسترسي نباشد را ازطريق بانك گشاينده به شكل پيش پرداخت دريافت دارد. 
عبارت مربوط به پرداخت پيش پرداخت در اعتبار به رنگ قرمز درج مي شد و به همين دليل اعتبار عبارت قرمز نام گرفت. اين نوع اعتبار در واقع مي تواند به عنوان يكي از روشهاي تامين مالي (فاينانس) مطرح باشد .
 
 
 اعتبار اسنادي گردان :
: (Revolving Documentary Credits) 

اعتبارات گردان، همانطوريكه از عنوان آن مي توان دريافت، اعتباراتي هستند كه در طول مدت سررسيدشان مي توانند بدون اينكه اصلاحيه خاصي داشته باشند، مجددا" مورد استفاده قرار گيرند. اين اعتبارات توسط تُجاري استفاده مي شود كه معمولا" بطور مستمر خريدهايي را از فروشنده خاصي در طول مدت تعريف شده اي انجام مي دهند. اين اعتبارات به دو صورت مي توانند خاصيت گردان داشته باشند: 
اعتبار گردان بر اساس زمان
اعتبار گردان بر اساس مبلغ/ارزش
 
 
  
اعتبار گردان براساس زمان:
: (DCs Revolving Around Time) 

درقالب اين اعتبار مبلغ ثابت مي باشد و تا سررسيد اعتبار مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. بعنوان مثال اعتباري كه شش ماه سررسيد دارد و توافق شده هر ماه 50.000 دلار مورد استفاده قرار گيرد، بطور اتوماتيك هر ماه براي همان مبلغ فعال است بدون اينكه در هر ماه نياز به اصلاحيه اي داشته باشد .
اين نوع اعتبار با خاصيتي كه توضيح داده شد مي تواند به صورت تجمعي (Cumulative) و غيرتجمعي (Non-Cumulative) مورد استفاده قرار گيرد به اين معنا كه چنانچه 50.000 دلار يك ماه از طرف ذينفع استفاده نشد، اين امكان وجود داشته باشد در ماههاي بعد از آن استفاده گردد (Cumulative) 
درحاليكه در غيرتجمعي اين امكان براي ذينفع وجود ندارد. در هر ماهي كه 50.000 دلار استفاده نشود (درصورتيكه اعتبار غيرتجمعي باشد) آن مبلغ از كل اعتبار كسر مي گردد.
 
 
اعتبار گردان براساس مبلغ/ارزش:
: (DCs Revolving Around Value) 

در اين شكل از اعتبارات گردان مبلغ اوليه اعتبار در طول مدت سررسيد تعريف شده به همان ميزان مجددا" و به دفعات قابل بهره برداري مي باشد. با ارايه اسناد و معامله آن توسط بانك، مبلغ مجددا" بطور اتوماتيك قابل استفاده ميگردد. 
بعنوان مثال اعتبار گرداني كه ارزش آن 50.000 دلار براي مدت سررسيد شش ماهه مي باشد مي تواند در طول مدت اين شش ماه بارها تجديد شده و مورد استفاده قرار گيرد و بدين ترتيب ملاحظه مي شود كه تعهد بانك گشاينده و خريدار ممكن است بدون كنترل افزايش يابد.
به همين دليل براي كنترل تعهد بانك گشاينده اعتبار يك مبلغ كلي را در اعتبار مشخص مينمايند كه در سررسيد از آن مبلغ تجاوزي صورت نپذيرد. البته ناگفته نماند كه اين نوع اعتبار كمتر مورد استفاده قرار مي گيرد.
 
  
 
اعتبار اسنادي قابل انتقال: ( ماده 38 )
:(Transferable Documentary Credits)

در اين اعتبار اسنادي در واقع يك ذينفع اوليه وجود دارد و يك يا چند ذينفع ثانويه مي تواند وجود داشته باشد. در مواقعي استفاده مي شود كه ذينفع اوليه خود تهيه كننده كالا نيست و مي خواهد به عنوان يك واسطه تمام يا بخشي از اعتبار را به ذينفع يا ذينفع هاي ثانويه منتقل نمايد. 
البته ناگفته نماند كه حمل كالا بطور مستقيم توسط ذينفع دوم صورت مي گيرد. اعتبار از طرف ذينفع ثانويه نمي تواند به ذينفع هاي ديگر انتقال يابد.
تمامي شرايط اعتبار انتقال يافته بايستي با شرايط اعتبار اصلي يكسان باشد، بجز موارد ذيل:
- مبلغ L/C انتقال يافته بايد كمتر يا نهايتا" مساوي مبلغ L/C اصلي باشد؛
- ميزان كالا/قيمت كالا بايد كمتر يا نهايتا" مساوي مبلغ L/C اصلي باشد؛
- سررسيد اعتبار انتقال يافته از سررسيد اعتبار اصلي كمتر باشد؛
- مدت ارائه اسناد در اعتبار انتقال يافته كمتر باشد؛
- دوره حمل (آخرين تاريخ حمل) كوتاهتر از اعتبار اصلي باشد.
اسنادي همچون بروات و سياهه هاي تجاري در اين نوع اعتبار مي تواند توسط ذينفع جايگزين اسناد ذينفع ثانويه شود. 
بانكي كه اعتبار را منتقل ميكند هيچگونه مسئوليتي مانند بانك گشاينده اعتبار ندارد و فقط انتقال بخش يا كل اعتبار به ذينفع ثانويه را ابلاغ مي كند، بنابراين وجه را هم هر وقت از بانك گشاينده دريافت دارد به ذينفع مي پردازد.


اعتبار اسنادي اتكايي (Back-To-Back L/Cs):

در اين اعتبار نيز مانند اعتبار قابل انتقال يك واسطه وجود دارد كه به اتكاي دريافت اعتبار از خريدار يك اعتبار ديگر گشايش و نسبت به تهيه كالا از كشور ثالث اقدام مي نمايد. واسطه مورد بحث به چند دليل ممكن است اقدام به استفاده از اعتبار اتكايي نمايد:
- واسطه، ذينفع اوليه اعتباري است كه قابل انتقال نمي باشد و از طرفي او مي خواهد كالا را از جاي ديگر تهيه كند؛ 
واسطه مي خواهد شرايط اعتبار اتكايي را فراتر از شرايط اعتبارهاي قابل انتقال تعيين نمايد؛
- واسطه مي خواهد ابتدا كالا را دريافت و سپس ازطريق كشور ثالثي براي خريدار ارسال نمايد تا مبداء ساخت كالا را پنهان نگه دارد، وليكن در اعتبارات قابل انتقال كالا مستقيم از كشور ذينفع ثانويه ارسال مي شود. 
برخلاف اعتبار انتقال يافته، اعتبار اتكايي يك اعتبار و تعهد مجزا ميباشد و به همين دليل بانك گشايش كننده اعتبار اتكايي بايستي توجه داشته باشد كه تغيير شرايط در اعتبار اتكايي قابل كنترل و مديريت باشد و تفاوت خيلي زيادي با شرايط اعتبار اصلي نداشته باشد.
 
شباهتها و تفاوت های اعتبارات اسنادی قابل انتقال و اتکایی

به منظور تفكيك و درك بهتر اعتبارات اسنادي قابل انتقال و اتكايي بهتر است به شباهت ها و تفاوت هاي اين دو ابزار در ذيل توجه شود:

شباهت ها
در هر دو L/C واسطه وجود دارد؛
در هر دو L/C اسناد جايگزين مي شوند؛
هر دو L/C معمولا" در بانك كشور واسطه سررسيد مي شوند (دربانك انتقال دهنده يا گشاينده اعتبار اتكايي)

تفاوت ها
اعتبار اتكايي خود يك اعتبار مستقل است اما اعتبار انتقال يافته تعهد مجزايي نيست؛
در اعتبار قابل انتقال عبارت «قابل انتقال» ذكر مي شود اما اعتبار اتكايي را فقط واسطه و بانك او از وجودش اطلاع دارند و ممكن است گشاينده اعتبار اصلي اصلا" اطلاعي نداشته باشد؛
اعتبار اتكايي به ريسك بانك واسطه گشايش مي شود و يك سقف اعتباري در بانك نياز دارد درحاليكه اعتبار قابل انتقال اساسا" اعتبار مستقلي نيست و متعهد اصلي پرداخت بانك خريدارمي باشد؛
در اعتبار قابل انتقال تغييرات فقط در حدود ماده 38 مقررات متحدالشكل شماره 600 مجاز است در حاليكه در اعتبار اتكايي اين تغييرات/ اصلاحيه ها مي تواند فراتر از اين حدود باشد.
 
 
  ضمانت نامه های بانکی و انواع آن: (Bank Guarantees) 
ضمانت نامه بانكي تعهد مكتوبي است كه به نيابت از سوي فروشنده/پيمانكار به نفع يك خريدار/كارفرما توسط يك بانك يا شركت بيمه صادر مي گردد و موضوع تعهد پرداخت مبلغ ضمانت نامه تحت شرايط خاص و توافق شده مي باشد. در ضمانت نامه ها معمولا" مواردي همچون نام ضمانت خواه، ذينفع ضمانت نامه، حداكثر مبلغ مورد تعهد، معامله تجاري مربوطه، ارز ضمانت نامه، تاريخ شروع تعهد ، سررسيد ضمانت نامه، شرايط مطالبه ضمانت نامه و قانون حاكم بر ضمانت نامه ذكر مي شود. 
معمولا" ضمانت نامه ها به دو شكل ذيل استفاده مي شوند و مقررات بين المللي حاکم بر آنها
 Uniform Rules for Demand Guarantees ) URDG)
مي باشد: 
 عندالمطالبه كه بدون قيد و شرط قابل پرداخت است . و 
مشروط كه طي آن ذينفع ضمانت نامه به منظور اثبات تخطي پيمانكار اسنادي را ارائه مي دهد.
ضمانت نامه ها انواع متنوعي دارند كه در ذيل تعدادي از آنها توضيح داده مي شود:
ضمانتنامه شرکت در مناقصه
ضمانتنامه حسن انجام کار
ضمانتنامه پیش پرداخت
ضمانتنامه استرداد کسور وجه الضمان
ضمانت نامه پرداخت
ضمانتنامه متقابل
 
ضمانت نامه شركت در مناقصه:
:(Bid/Tender Bond)

در موارديكه پيمانكاران در مناقصه هاي بين المللي شركت
مي كنند ، معمولا" اين ضمانت نامه ازسوي كارفرما مطالبه مي شود و دليل آن اين است كه چنانچه پيمانكار برنده مناقصه شناخته شد اجراي پروژه را بعهده بگيرد. معمولا" مبلغ اين نوع ضمانت نامه كمتر از 10 درصد كل قرارداد مي باشد و ليكن 5/2 درصد متداولترين ميزان اين نوع ضمانت نامه ها است.
 
 
ضمانت نامه حسن انجام كار (Performance Bond):
در اين ضمانت نامه بانكي درواقع بانك متعهد مي گردد چنانچه پيمانكار يا فروشنده كالا تعهدات خود را بطور كامل انجام ندهد ضمانت نامه قابل پرداخت باشد. 
معمولا" اين ضمانت نامه ها براي مبالغ كمتر از 20 درصد كل قرارداد صادر مي گردد وليكن 10 درصد كل قرارداد متداول مي باشد.
ضمانت نامه پيش پرداخت (Advance Payment Guarantee):
چنانچه فروشنده/پيمانكار براي تهيه كالا و يا مقدمات پروژه نياز به پيش پرداخت از سوي خريدار داشته باشد، در مقابل صدور و ارايه يك ضمانتنامه پيش پرداخت مبلغ مورد نياز خود را از محل قرارداد (L/C) دريافت مي دارد. مبلغ اين ضمانت نامه با انجام هر حمل و يا انجام قسمتي از خدمات متناسبا" كسر مي گردد.

 ضمانت نامه استرداد كسور وجه الضمان:
:(Retention Guarantee)

در بعضي قراردادها به جاي ارايه ضمانت نامه حسن انجام كار بخشي از هر سياهه (معمولا" 10 درصد) از سوي خريدار پرداخت نمي شود و در انتهاي كار در صورتيكه كار به درستي و طبق قرارداد انجام شود اين 10 درصد نيز به دستور خريدار از طريق بانك او پرداخت مي شود. 
در پاره اي موارد ذينفع به دليل كمبود نقدينگي نياز دارد اين 10 درصد را دريافت دارد كه در اينصورت در قبال ارايه يك ضمانت نامه استرداد كسور وجه الضمان اين مبلغ دراختيار او قرار مي گيرد.
ضمانت نامه پرداخت (Payment Guarantee):
اين ضمانت نامه از طرف خريدار يا گيرنده تسهيلات به نفع فروشنده يا اعطا كننده تسهيلات توسط بانك صادر مي گردد و از اين حيث با ضمانتنامه هاي توضيح داده شده تفاوت دارد. 
معمولا" در تامين مالي صادرات/پروژه ها اين ضمانت نامه در كنار ساير ابزارهاي پوششي كاربرد فراواني دارد.
ضمانت نامه متقابل (Counter Guarantee):
درمواردي پيش مي آيد که صدور ضمانت نامه به نفع ذينفع مستقيم (مثلا" کارفرماي پروژه) به دليل وجود مقررات جاري در کشوري مقدور نمي باشد. در چنين حالتي يک ضمانت نامه متقابل به نفع بانکي در کشور کارفرما از طرف بانک پيمانکار صادر مي شود و سپس به اتکاي آن يک ضمانت نامه توسط بانک کارفرما به نفع ذينفع صادر مي گردد. 
در سالهاي اخير اين شکل از صدور ضمانت نامه در کشورمان بسيار متداول بوده است.